Το όνειρό του ήταν να γίνει μηχανικός, αποφασίζοντας να δηλώσει στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, από το οποίο και αποφοίτησε. Το πάθος του, ωστόσο, για τον αθλητισμό κέρδισε τη “μάχη” μέσα του, κάνοντάς τον να αλλάξει κατεύθυνση και παίρνοντας την απόφαση να αφιερωθεί σε αυτό που λάτρευε από παιδί. Ο πολυνίκης Νίκος Πολιάς με μία τεράστια καριέρα στον χώρο του πρωταθλητισμού, σήμερα μπορεί να βλέπει χαρούμενος τη μέχρι τώρα πορεία του και τις αποφάσεις που έλαβε στο παρελθόν, έχοντας κατορθώσει να φέρει καινοτόμες αλλαγές στον τομέα των αθλητικών events, αναλαμβάνοντας την έκδοση του πρώτου ελληνικού περιοδικού για το τρέξιμο και βοηθώντας τα τελευταία χρόνια ως προπονητής άλλους αθλητές να φτάσουν στον στόχο τους. Είναι συνεπώς ο πλέον κατάλληλος να σε πείσει να ασχοληθείς με τον αθλητισμό και δη με το τρέξιμο. Και γιατί όχι, να λάβεις μέρος κάποια στιγμή στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, ο οποίος για φέτος θα πραγματοποιηθεί στις 12 Νοεμβρίου.
Πώς ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή σας;
Η σχέση μου με τον αθλητισμό ξεκινά από την παιδική ηλικία. Μεγάλωσα στις γειτονιές του Χατζηκυριάκειου στον Πειραιά όπου παίζαμε κάθε λογής παιχνίδια με το ποδόσφαιρο να κυριαρχεί, αλλά και με αυτοσχέδιους αγώνες δρόμου γύρω από το τετράγωνο, βόλεϊ, τένις, μέχρι αμπάριζα και ξυλίκι. Αργότερα έκανα κολύμβηση, μπάσκετ και ποδόσφαιρο πιο οργανωμένα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού, μέχρι που αποφάσισα να δοκιμάσω στον στίβο. Έτσι, μέσω μιας φίλης γράφτηκα στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, αρχικά στα αγωνίσματα ταχύτητας με προπονητή τον Μανώλη Λαμπράκη, ενώ αργότερα μεταπήδησα στο τμήμα αντοχής με τον δάσκαλο και μέντορα μου στον Μαραθώνιο Βαγγέλη Βαγιανό.
Κομβική στιγμή, πάντως στην παιδική ηλικία ήταν το 1982, όταν παρακολούθησα τα αγωνίσματα της πρώτης μέρας των Πανευρωπαϊκών αγώνων στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και συγκεκριμένα τον τελικό των 10.000μ. με τον Ιταλό Αλμπέρτο Κόβα να τερματίζει πρώτος. 15 χρόνια μετά γνώρισα τυχαία από κοντά αυτόν τον αθλητή στον Μαραθώνιο της Βενετίας, εγώ ως αθλητής και εκείνος ως παράγοντας και με εμψύχωσε στα τελευταία μέτρα του αγώνα όπου σημείωσα ατομικό ρεκόρ με 2:16:14. Μια από τις ωραίες συγκυρίες που μου επιφύλαξε η ζωή!
Πότε καταλάβατε πως είναι κάτι που θέλετε να κάνετε επαγγελματικά;
Δε είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι θα μπορώ να στηρίξω επαγγελματικά τη ζωή μου στον αθλητισμό και στο τρέξιμο. Αγαπώ ιδιαίτερα τις θετικές επιστήμες και ήθελα να γίνω μηχανικός, οπότε αποφοίτησα από το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με κατεύθυνση στην αεροναυπηγική. Όμως, τελειώνοντας τις σπουδές μου, και όντας στην καλύτερη στιγμή μου αθλητικά, επέλεξα να συνεχίσω με αυτό που αγαπούσα περισσότερο, τον αθλητισμό και όχι με την επιστήμη μου. Το ίδιο επέλεξα και προς το τέλος της αθλητικής μου πορείας, λίγο πριν το 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όταν δραστηριοποιήθηκα στον χώρο των αθλητικών events φέρνοντας την ηλεκτρονική χρονομέτρηση στη χώρα μας, αλλά και στην ενημέρωση με την έκδοση του πρώτου ελληνικού περιοδικού για το τρέξιμο Runner Magazine και του runnermagazine.gr.
Ποιες είναι οι σκέψεις σας όταν τρέχετε;
Το τρέξιμο μού χαρίζει μια αίσθηση ελευθερίας, μια ανεμελιά. Στα χρόνια του πρωταθλητισμού, βέβαια, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά, καθώς υπήρχε συγκεκριμένος στόχος και κάθε τρέξιμο είχε τον δικό του ρόλο να παίξει στο προπονητικό πρόγραμμα. Οι ώρες όμως ήταν πολλές, περίπου τρεις κάθε μέρα, οπότε κατά τη διάρκεια των προπονήσεων σκεφτόμουν διάφορα θέματα που με απασχολούσαν, ενώ στους αγώνες ήμουν προσηλωμένος στον στόχο μου και στο πλάνο που είχαμε θέσει με τον προπονητή μου, προσπαθώντας στις δύσκολες στιγμές να βρω τρόπους για να διαχειριστώ την υπερβολική κούραση και τους πόνους. Σκεφτόμουν τις καλές μου προπονήσεις, καλές αγωνιστικές στιγμές, τα λόγια του προπονητή μου και φιλικών προσώπων και προσπαθούσα να πετύχω την προσωπική μου υπέρβαση με βασικό μου αντίπαλο κάθε φορά τον εαυτό μου. Τώρα πλέον, απολαμβάνω σε κάθε μου τρέξιμο τη ζωντάνια και τη μοναδική αίσθηση που σου προσφέρει και κατά κάποιον τρόπο διατηρώ την ίδια αίσθηση, όπως όταν ήμουν παιδί και έτρεχα ξυπόλητος στην άσφαλτο!
Τι αισθανθήκατε όταν ολοκληρώσατε τον πρώτο σημαντικό αγώνα δρόμου στην καριέρα σας;
Ο πρώτος μου σημαντικός αγώνας ήταν ακριβώς πριν 30 χρόνια στον Κλασικό, τότε, Μαραθώνιο της Αθήνας. Σε ηλικία μόλις 22 ετών και στην πρώτη μου συμμετοχή σε μαραθώνιο δρόμο και μάλιστα στην δύσκολη κλασική διαδρομή, το να τερματίσω πρώτος στον αγώνα ήταν κάτι ανέλπιστο. Η χαρά και η ικανοποίηση ήταν τα δύο βασικά συναισθήματα που ένιωσα μπαίνοντας στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ την χαρά μου αυτή πολλαπλασίασε το γεγονός ότι την μοιράστηκα με τον προπονητή, την οικογένεια και τους φίλους μου στον τερματισμό. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα ότι αυτή η δοκιμασία των 42.195 μέτρων μου ταιριάζει και συνειδητοποίησα ότι θα άλλαζε τη ζωή μου.
Πόσο απαιτητική είναι η προετοιμασία πριν από τον Μαραθώνιο; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί κάποιος για να λάβει μέρος;
Η προετοιμασία για τον Μαραθώνιο εξαρτάται από τον τελικό στόχο. Μπορεί να γίνει πολύ απαιτητική, αν θέλει κανείς να ανακαλύψει τα όρια της αντοχής του, και σχετικά χαλαρή αν θέλει απλά να διανύσει την απόσταση.
Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται συνέπεια και συστηματικότητα στην προπόνηση και σεβασμός στην απόσταση. Τα τελευταία 18 χρόνια που ασχολούμαι με την προπονητική, έχω βοηθήσει εκατοντάδες δρομείς να τρέξουν τον πρώτο τους αγώνα ή να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να τα καταφέρουν, άλλος πιο εύκολα άλλος πιο δύσκολα, αρκεί να μην αντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας που δεν του επιτρέπει να συμμετέχουν σε μία αθλητική δραστηριότητα.
Το αυξημένο σωματικό βάρος, η ενδεχομένως «προχωρημένη» ηλικία, η έλλειψη χρόνου ή η κακή φυσική κατάσταση, μπορεί να κάνουν την προσπάθεια πιο δύσκολη και να απαιτούν μεγαλύτερο διάστημα προετοιμασίας, όμως σίγουρα δεν αποτελούν περιοριστικό παράγοντα. Αναμφίβολα, ο μαραθώνιος δρόμος είναι μια δοκιμασία που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο.
Έτσι, θα συνιστούσα σε όλους, έστω και μία φορά, είτε ως ένδειξη σεβασμού και τιμής στην ιστορία μας, είτε ως ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα που μπορούν να πετύχουν στη ζωή τους και να νιώθουν υπερήφανοι γι’ αυτό, να το δοκιμάσουν. Η διαδρομή από τον Μαραθώνα στην Αθήνα και ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο αποτελούν μια μοναδική εμπειρία ζωής!
Ποια είναι τα tips που θα δίνατε εσείς σε έναν δρομέα πριν τρέξει σε έναν αγώνα δρόμου;
Αρχικά, θα του έλεγα μπράβο για την απόφασή του. Η πρώτη και σημαντικότερη ενέργεια που όλοι θα πρέπει να κάνουμε είναι ένας προαθλητικός έλεγχος, καρδιολογικός και μυοσκελετικός, έτσι ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μία αθλητική δραστηριότητα. Στη συνέχεια θα του συνιστούσα να ακολουθήσει ένα προπονητικό πρόγραμμα ανάλογα με την απόσταση που έχει επιλέξει ή ακόμα καλύτερα να ζητήσει τη γνώμη ενός προπονητή.
Η επιλογή του σωστού αθλητικού εξοπλισμού (παπούτσια για τρέξιμο, τις αντίστοιχες κάλτσες, και ρουχισμό) είναι επίσης σημαντική, καθώς θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό την εμπειρία μας, την άνεση και την ασφάλεια και την προστασία μας από τους τραυματισμούς. Τέλος, θα του έλεγα να είναι υπομονετικός, να μην βιαστεί να τρέξει γρήγορα και να ακούει πάντα το σώμα του και τους ειδικούς και όχι τον οποιονδήποτε που ενδεχομένως έχει μια λανθασμένη άποψη την οποία μεταφέρει.
Πέρα από τους μεγάλους αγώνες δρόμους, πόσο σημαντικό είναι να διοργανώνονται εκδηλώσεις όπως το ELLE Run; Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε να ασχοληθείτε ενεργά με αυτό;
Κάθε δράση που αποσκοπεί στο να προτρέψει τους ανθρώπους να λάβουν μέρος σε μία αθλητική δραστηριότητα είναι κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερα σημαντική. Η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη σχετικά με το ποσοστό του πληθυσμού που αθλείται (μόλις 32%), ενώ δυστυχώς, είναι πρώτη και παγκοσμίως σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, και στην παιδική παχυσαρκία. Το κοινό του ELLE, είναι έναν ενεργό κοινό που ενδιαφέρεται για την υγεία, την ευζωία, αλλά και το περιβάλλον, όπως θα έπρεπε άλλωστε να κάνουμε όλοι μας.
Έτσι, η διοργάνωση του ELLE Run, έχοντας διττό στόχο, αφενός μεν την άθληση και αφετέρου την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη μας, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Τα τελευταία 15 χρόνια που μαζί με την ομάδα μου δραστηριοποιούμαστε στη διοργάνωση αθλητικών events, έχοντας συμμετάσχει και διοργανώσει περισσότερα από 900, έχουμε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία και χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν και οι συνεργάτες μας διοργανωτές έχουν ευαισθησία απέναντι σε τέτοια θέματα και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που έχουν θετικό κοινωνικό αποτύπωμα, όπως το ELLE Run.
Πώς θα πείθατε κάποιον που είναι αναποφάσιστος να ξεκινήσει το τρέξιμο;
Θα του έλεγα ότι είναι η καλύτερη και συνάμα χαμηλότερου κόστους επένδυση που μπορεί να κάνει για τον εαυτό του και την υγεία του. Ένα πολύτιμο δώρο ζωής, που αν το κάνει στον εαυτό του θα το απολαμβάνει και μαζί όλες τις χαρές της ζωής για όλα του τα χρόνια. Οι παλιότεροι δρομείς έλεγαν «τρέξτε για να δώσετε ζωή στα χρόνια σας» και είχαν πολύ δίκιο.
Και, επιπλέον, είναι ο πιο απλός και τίμιος τρόπος άθλησης, καθώς σου επιστρέφει σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη άσκηση τους κόπους της προσπάθειάς σου!
Ακόμα το σκέφτεστε;
