Ας μιλήσουμε για το μέλλον. Εσείς πώς το βλέπετε; Θα υπάρχουν ζωντανές παραστάσεις, έντυπα και περιοδικά ή κάποια στιγμή όλα θα
είναι διαδικτυακά;
SERGEI POLUNIN: Αυτό που μου αρέσει στις online εκδόσεις και εκπομπές είναι η μαζικότητα. Σε μια live παράσταση το κοινό είναι 1.000 άτομα. Σε μια παράσταση μέσω smartphone μπορεί να είναι εκατομμύρια. Δεν θα επέλεγα όμως ποτέ να μεταδώσω online μια παράσταση. Όσο για το μέλλον, ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς θυμό και πολέμους, μια κοινωνία περισσότερο υπεύθυνη.
Παρεμπιπτόντως, Κόσμος λέγεται ο γιος σας. Πείτε μας πώς προέκυψε αυτό το όνομα.
S.P.: Η Lena και εγώ (σ.σ.: Elena Ilinykh, σύζυγος του Sergei και Ολυμπιονίκης στο πατινάζ) σκεφτόμασταν το όνομα για επτά μήνες. Κατά βάθος ήξερα ότι θα προκύψει από μόνο του. Όταν πήγαμε στο Μαϊάμι περπατήσαμε πολύ, θαυμάσαμε τον ωκεανό, είδαμε τους κεραυνούς πάνω από το νερό, τον ουρανό που φωτιζόταν από τις αστραπές. Αντικρίζοντας όλα αυτά, σκέφτηκα «κάπου εδώ κρύβεται το όνομα του μωρού». Φυσικά, το όνομα Vladimir υπήρχε στο μυαλό μου, γιατί έτσι λέγεται ο πατέρας μου, αλλά κοιτάζοντας γύρω, συνειδητοποίησα ότι το όνομα του γιου μου θα ήταν Mir (κόσμος).
Ήταν εδώ, μπροστά στα μάτια μου. Σας άλλαξε η πατρότητα;
S.P.: Είναι αδιανόητο να αισθανθείς μια τέτοια αγάπη για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Κάθε μέρα αγαπώ όλο και περισσότερο τον γιο μου. Μπορεί να σκεφτείτε: «μα πόσο περισσότερο;». Κι όμως, αυτό το συναίσθημα όλο και μεγαλώνει. Και πλέον αναρωτιέμαι συχνά αν είναι δυνατό να νιώσω το ίδιο για όλους τους ανθρώπους πάνω στη Γη.
Who Is Who
Ο Sergei Polunin γεννήθηκε το 1989 στην Ουκρανία και σε ηλικία μόλις 19 ετών έγινε ο πρώτος χορευτής του Βρετανικού Βασιλικού Μπαλέτου. Τότε πολλοί τον θεώρησαν «διάδοχο του Nureyev» ενώ άλλοι τον κατηγορούσαν για την άσωτη ζωή, τα μεθύσια και τα τατουάζ που γέμιζαν το γυμνασμένο κορμί του. Δυο χρόνια αργότερα, το «κακό παιδί» του κλασικού χορού, κάτω από την πίεση της διασημότητας και των προσωπικών του προβλημάτων, αποφάσισε να εγκαταλείψει τον χορό. Τα γκρέμισε όλα και τα έφτιαξε πάλι από την αρχή: τώρα είναι από τα βασικά μέλη του Μουσικού Θεάτρου της Μόσχας Stanislavsky & Nemirovich Danchenko και του Θεάτρου Όπερας και Μπαλέτου του Νοβοσιμπίρσκ, ενώ δίνει παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στα πολλά βραβεία που του έχουν απονεμηθεί, το 2007 ανακηρύχθηκε «χορευτής της χρονιάς», ενώ η δημοφιλία του απογειώθηκε με τη μοναδική του performance στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού Take me to Church του Hozier, σε σκηνοθεσία David LaChapelle.
Φωτογράφος: Stephanie Pistel
Styling: Vadim Galaganov
Grooming: Valentina Krutogolovova
Μαλλιά: Margarita Khanukaeva
Επεξεργασία εικόνας: Anna Pinigina
Βοηθός φωτογράφου: Denis Izmirliev/Bold Moscow
Βοηθοί styling: Ekaterina Cassina, Liza Shishkina
Παραγωγή: Elena Serova
Βοηθός παραγωγής: Svetlana Suzdaleva
