Τα Όσκαρ του 2021 ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα συμβούν; Θα είναι virtual; Και ακόμη και όταν είχαμε περισσότερες πληροφορίες – συμπεριλαμβανομένης μιας νέας τοποθεσίας, το Union Station και μια υπόσχεση ότι θα ήταν “σαν μια ταινία” – μας άφησαν να αναρωτηθούμε τι θα μπορούσε να σημαίνει κάτι τέτοιο. Τα φετινά Όσκαρ ήταν για ακόμη μια φορά ένα αφιέρωμα σε ένα έτος υπέροχης δημιουργίας ταινιών, που παρόλες τις δύσκολες συνθήκες που επέφερε η πανδημία μπόρεσαν να μας μεταφέρουν ένα ευχάριστο κλίμα, ανάμεσα σε όμορφα φορέματα και μακιγιάζ αλλά και βράβευσης των πιο ταλαντούχων αστέρων του Hollywood. Πάμε να δούμε ποιές ήταν οι καλύτερες και χειρότερες στιγμές από την 93η τελετή των Όσκαρ.
Η φετινή τοποθεσία των Όσκαρ, ήταν σαν απο άλλη εποχή
Photo Credit @theacademy Instagram
Όταν πρωτογνωστοποιήθηκε η αλλαγή της τοποθεσίας των Όσκαρ από το Dolby Theatre του Hollywood, στον σταθμό Union του Los Angeles, πολλοί ήταν αρχικά καχύποπτοι. Όμως, όπως αποδείχθηκε, δεν πρέπει ποτέ να αμφισβητούμε την ικανότητα του Hollywood να μετατρέπει οποιοδήποτε χώρο σε “παλάτι” βγαλμένο απο ταινία, για τους αστέρες του.
Από τις όμορφες εξωτερικές βεράντες και τα σιντριβάνια του κόκκινου χαλιού πριν από την παράσταση μέχρι την πρώτη βόλτα μέσα στην όμορφη αίθουσα εισιτηρίων, κάθε πτυχή της διοργάνωσης ορόσημο για το Λος Άντζελες παρουσιάστηκε εκθαμβωτικά. Η πρόσφατα ανακαινισμένη οροφή ήταν εμπνευσμένη από το Art Deco που έμοιαζε να δανείζεται το σχέδιό του από κλασικά νυχτερινά κέντρα και τις δεξιώσεις των Oscar πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1940. Η ομάδα των Oscars κατάφερε να μετατρέψει τις απαραίτητες αποστάσεις σε κάτι κομψό και εντυπωσιακό.
Η τελετή έναρξης δεν ήταν αυτό που περιμέναμε
Τα προηγούμενα χρόνια έχουν αποδείξει ότι κανένας οικοδεσπότης δεν είναι απαραίτητος για να κάνει μια υπέροχη τελετή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν περιμένουμε και μια εκθαμβωτική τελετή έναρξης. Το φετινό άνοιγμα έκανε η εκθαμβωτική Regina King περπατώντας στις αίθουσες του Union Station. Στη συνέχεια, η King ανέβηκε στη σκηνή για να πει λίγα λόγια για την τρέχουσα περίοδο και τις δυσκολίες που έχει επιφέρει η πανδημία στον κινηματογράφο, προτού ξεκινήσει η απονομή του πρώτου βραβείου.
Για μια εκπομπή που ήταν και είναι αφιερωμένη στον εορτασμό της δημιουργίας ταινιών, η έλλειψη ενός αριστοτεχνικού μοντάζ, ενός μονόλογου που εμπνέει ή ενός μουσικού show ήταν κάπως απογοητευτική. Αφού περιμέναμε καρτερικά περισσότερο από ένα μήνα για τη διεξαγωγή των φετινών βραβείων, ήταν μια “ελλειπής” αρχή. No hard feelings Regina King, είσαι πάντα μια βασίλισσα.
https://www.instagram.com/p/COHPodZgVff/
Mia Neal και Jamika Wilson έγραψαν ιστορία
Όταν η Mia Neal και η Jamika Wilson κέρδισαν το Όσκαρ Καλύτερου Μακιγιάζ και Hairstyling για τη δουλειά τους στο Ma Rainey’s Black Bottom, έγραψαν ιστορία ως οι πρώτες μαύρες γυναίκες που κέρδισαν ποτέ στην κατηγορία (έρχονται λίγα μόνο χρόνια μετά τη Ruth E. Carter έκανε την αρχή κερδίζοντας Όσκαρ στην κατηγορία σχεδιασμού κοστουμιών). Στην δυνατή ομιλία τους αναφέρθηκαν στην απογοητευτικά μικρή εκπροσώπιση των μαύρων γυναικών σε αυτό το κρίσιμο για την τέχνη πλαίσιο- και πώς πρέπει να φτάσουμε στο σημείο όπου αυτές οι νίκες δεν θα είναι πια ιστορικές, αλλά φυσιολογικές.
Δεν υπήρχαν clips από τους υποψηφίους πριν την κάθε απονομή
Δεν είναι μυστικό πως οι υποψήφιοι για τα Όσκαρ του 2021 δεν έχουν απαραίτητα τεράστιες ιστορίες επιτυχίας στο box office. Και επειδή οι κινηματογραφικές αίθουσε παρέμειναν κλειστές όλο το χρόνο, υπήρξαν αρκετές πιθανότητες το κοινό να μην έχει δει τις περισσότερες από τις υποψήφιες ταινίες. Άρα, αν υπήρχε ποτέ μια χρονιά που ήταν απαραίτητο να δούμε αποσπάσματα των ταινιών και να μπορέσουμε να γιορτάσουμε για αυτές ακόμη και απο το σπίτι, αυτή θα ήταν η φετινή. Τέλος, ακούγοντας απλώς τους παρουσιαστές να μιλούν για κάθε υποψήφιο ήταν με κάθε ειλικρίνεια κάπως…βαρετό.
Η ιστορία του Steven Yeun μας συγκίνησε
Για μια νύχτα που ήταν σχεδιασμένη για να γιορτάσει όσο καλύτερα ήταν δυνατόν, την οικειότητα και τη σύνδεση, δυστυχώς κάπως μας έλειψε η αίσθηση γνησιότητας ή μερικές από τις πιο απρόβλεπτες, μη προγραμματισμένες στιγμές που συνήθως κάνουν μια τέτοια τελετή υπέροχη. Όμως ένας παρουσιαστής που μας συγκλόνισε ήταν ο Steven Yeun, ο οποίος μοιράστηκε μια δική του ιστορία για το πώς η μαμά του τον πήρε να δει τον Terminator 2 ως παιδί, χωρίς να καταλαβαίνει πραγματικά τι ήταν – και πώς προσπάθησε να παριστάνει πως ήταν καλά ενώ στην πραγματικότητα είχε σοκαριστεί απο τη βία της ταινίας. Γιατί ποιος από μας δεν έχει παρακολουθήσει κατά λάθος μια ακατάλληλη ταινία με τους γονείς του;
https://www.instagram.com/p/COGy_gFjm-j/
Οι μονόλογοι αποδοχής βραβείου των νικητών ήταν απερίγραπτα…μεγάλοι
Το να ανακοινώνεσαι νικητής εκτός σκηνής θα ήταν λίγο απογοητευτικό, οπότε φέτος οι παραγωγοί αποφάσισαν να δώσουν αρκετό χρόνο στους νικητές να μιλήσουν από καρδιάς και η ιδέα ήταν πραγματικά θαυμάσια. Στην πράξη όμως, δεν πήγε όπως θα περιμέναμε. Παρόλο που τους ζητήθηκε το αντίθετο, πολλοί νικητές έδωσαν ομιλίες ευχαριστώντας μια ατελείωτη σειρά ονομάτων, αντί να αρκεστούν σε ένα μήνυμα έμπνευσης και ενδυνάμωσης και ειλικρινά οι λίστες δε τελείωναν ποτέ.
Η αξιαγάπητη Yuh-Jung Young είναι fan του Brad Pitt
Αρχικά, η Yuh-Jung Youn δεν ήταν τόσο ερωτευμένη με το νέο χρυσό αγαλματίδιο της όσο και με τον απείρου κάλλους ηθοποιό που την παρουσίασε, κοιτάζοντας τον με θαυμασμό. «Κύριε Πιτ, χαίρομαι που σας γνωρίζω επιτέλους », είπε η Youn, αναφερόμενη κυρίως στην εταιρεία παραγωγής του Pitt, Plan Β, που παρήγαγε την ταινία της Minari.
Στη συνέχεια έδωσε την πιο αξιολάτρευτη ομιλία της βραδιάς, επαινώντας όλους τους υπόλοιπους συνυποψηφίους της και ευχαρίστησε τους γιούς της, οι οποίοι «την έκαναν να βγει και να δουλέψει», λέγοντας, «Αυτή είναι η ανταμοιβή μου γιατί η μαμά δούλεψε τόσο σκληρά.» Μακάρι να μπορούσαμε να δώσουμε σε όλες τις μεγάλες μητέρες ένα Όσκαρ.
https://www.instagram.com/p/COHfkkSA0sc/
O χορός της Glenn Close ήταν απο τις πιο ευχάριστες στιγμές του show
Τα Όσκαρ του 2021, είχαν αρκετές ελλείψεις σε κωμικά κομμάτια και προσωπικές παραστάσεις (πιθανώς κυρίως λόγω του πρωτοκόλλου ασφαλείας COVID-19), αλλά επιτέλους, μια iconic στιγμή μας προσέφερε στιγμιαία διασκέδαση που τόσο έχουμε ανάγκη.
Οι Questlove και Lil Rey ξεκίνησαν ένα παιχνίδι trivia, το οποίο ταιριάζει με μια πρόκληση “Name That Song”. Βλέποντας τη θρυλική Glenn Close να σηκώνεται και να χορεύει, αφού αναγνώρισε το τραγούδι “Da Butt” ήταν μια από τις πιο παράλογες και υπέροχες στιγμές που συντονιζόμαστε για να βλέπουμε κάθε χρόνο.
https://www.instagram.com/p/COHYz9DN9jx/
Το “In Memoriam” ήταν τουλάχιστον απογοητευτικό
Το “In Memoriam” κομμάτι των Όσκαρ δεν είναι ποτέ εύκολο να το παρακολουθείς, είναι όμως μια άκρως απαραίτητη στιγμή που αποτίεται φόρος τιμής σε αυτούς που δεν βρίσκονται πια μαζί μας. Όμως αυτή τη χρονιά, χωρίς live μουσική και βίντεο από τις σημαντικές στιγμές τους, παρά μόνο με ένα πρόχειρο μοντάζ φωτογραφιών, ήταν σχεδόν αγενές.
Πολλές από τις διαφάνειες πέρασαν με τέτοια ταχύτητα που ήταν σχεδόν αδύνατο να διαβάσουμε τα ονόματα. Υπήρξε ένας μεγάλος αριθμός σημαντικών απωλειών τον περασμένο χρόνο, και ήταν πιθανότατα η συνέπεια της προσπάθειας να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους σε μια παρουσίαση. Φαίνεται όμως τουλάστον απαράδεκτο ότι θρύλοι όπως οι Chadwick Boseman, Olivia de Havilland, Sean Connery και Christopher Plummer δεν αξίζουν μια επίδειξη κλιπ της δουλειάς τους.
Οι καλύτερες ερμηνείες τραγουδιών… παρουσιάστηκαν πριν την έναρξη του show
Οι ερμηνείες του φετινού τραγουδιού ήταν το πιο υπέροχο κομμάτι της βραδιάς – εκτός από το γεγονός ότι προβλήθηκαν πριν ακόμη ξεκινήσει η μετάδοση των Όσκαρ. Οι παραστάσεις προ-μαγνητοσκοπήθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένης της ταράτσας στο new Academy Museum και μιας παράστασης της Eurovision από την Ισλανδία!
Αλλά αν δεν είστε εθισμένοι στα Όσκαρ όπως εμείς, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να χάσατε μερικές από τις πιο εντυπωσιακές, υπέροχες προσθήκες της βραδιάς. Με το σόου να λαμβάνει χώρα σε τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο, θα μπορούσαν κάλλιστα αυτά τα performances να ενταχθούν στη live μετάδοση – και ίσως να προσέδιδαν και κάποια ζωντάνια στο μονοκόμματο κατά τα άλλα show.
https://www.instagram.com/p/COGBAGGMn7M/
O Chadwick Boseman δεν πήρε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου
Με όλο το σεβασμό στον θρυλικό Anthony Hopkins (που κέρδισε το Όσκαρ για την εντυπωσιακή του ερμηνεία στο The Father), ήταν αρκετά απογοητευτικό για τον Chadwick Boseman που ενώ απεβίωσε πέρυσι, έχει κερδίσει ήδη μια σειρά απο βραβεία και αναμέναμε να ολοκληρωθεί αυτή η τιμητική χρονιά του με ένα Όσκαρ που πραγματικά του άξιζε.
https://www.instagram.com/p/CNcyrs2JCI6/
Η μετάβαση της κατηγορίας Α’ ανδρικού ρόλου ως το τελικό βραβείο της βραδιάς φαινόταν μια πιθανή προσπάθεια να κλείσει το show με μια γλυκόπικρη νότα, δεδομένης της αξίας του Boseman μέχρι στιγμής σε αυτή τη σεζόν των βραβείων. Αλλά με τον Hopkins να μην κάνει καν ομιλία, η απογοήτευσή μας απλά κορυφώθηκε. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Hopkins έχει ήδη ένα Όσκαρ για τη Σιωπή των Αμνών, πιστεύουμε ότι αυτή η στογμή θα μπει στην ιστορία ως ένα από τα πιο απογοητευτικά βραβεία Όσκαρ από τότε που η Grace Kelly νίκησε την Judy Garland το 1955.
Πολλά υποσχόμενες νέες γυναίκες σάρωσαν τα φετινά βραβεία
Photo Credit: @theacademy instagram
Αντιλαμβανόμαστε οτι πέραν του ωραίου χώρου και του χορού της Glenn, ήταν πολλά τα απογοητευτικά στοιχεία στα φετινά Όσκαρ, τουλάχιστον για τις προσδοκίες μας για το live show σε έναν ολόκληρο χρόνο απο virtual shows. Παρόλα αυτά, η δύναμη των γυναικών ξεχώρισε, όπως ξεχώρισαν και οι ίδιες με τις νίκες τους, σαρώνοντας τα φετινά βραβεία.
https://www.instagram.com/p/COHihndjuR3/
Αν και η σκηνοθέτιδα του Nomadland Chloé Zhao δεν σημείωσε ιστορική νίκη και στις τέσσερις κατηγορίες στις οποίες ήταν υποψήφια, έγινε η δεύτερη γυναίκα που κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στην ιστορία των Όσκαρ (και πήρε ένα άλλο αγαλματίδιο για στην κατηγορία Καλύτερη Εικόνα- Best Picture). Επιπλέον η συγγραφέας και σκηνοθέτης της ταινίας Promising Young Women, Emerald Fennell, έγινε η δεύτερη γυναίκα που κέρδισε το βραβείο Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου από την ιστορική νίκη της Diablo Cody με το Juno πριν από 13 χρόνια!
Ας γίνει λοιπόν πλέον συνήθεια το να διαπρέπουν μοναδικές ταλαντούχες γυναίκες σε όλους τους τομείς και οχι ιστορικό γεγονός. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε βραβεία και διακρίσεις που θα συνεχίσουν να τιμούν τη γυναικεία εφευρετικότητα, την πολυπολιτισμικότητα και τους αξιομνημόνευτους ανθρώπους του κινηματογράφου.
