«Στις αρχές της δεκαετίας του 1860 άρχισε να διαφαίνεται ότι η Πολωνία, που δεν ήταν ακόμη ανεξάρτητο κράτος, θα μπορούσε να ανακτήσει την κυριαρχία της. Τότε, ο Πρώσος πολιτικός Otto von Bismarck δήλωσε ότι “η ανασύσταση του Βασιλείου της Πολωνίας σε οποιοδήποτε σχήμα ή μορφή ισοδυναμεί με τη δημιουργία ενός συμμάχου για οποιονδήποτε εχθρό επιλέξει να μας επιτεθεί“, και επομένως η Πρωσία θα έπρεπε “να συντρίψει τους Πολωνούς {…} Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τους αφανίσουμε”». Αυτά γράφει στο βιβλίο του Η Τραγωδία της Πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων (εκδ. Ποιότητα), ο ακαδημαϊκός John Mearsheimer, ένας από τους σημαντικότερους αναλυτές της διεθνούς πολιτικής. Το σκεπτικό του Bismarck δείχνει να είναι αυτό που ακολουθείται απαρέγκλιτα από το Ισραήλ, από την ίδρυσή του το Ι948 μέχρι σήμερα. Η Νάκμπα, δηλαδή ο ξεριζωμός 760.000 Παλαιστινίων το 1948 από τα πατρογονικά τους εδάφη ήταν η αρχή. Έκτοτε βλέπουμε να συρρικνώνεται μεθοδικά η Παλαιστίνη και να περιορίζεται μέχρι την 7η Οκτωβρίου στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη.
Προσκεκλημένος του Καναδού δημοσιογράφου Paul Salvatori στο ΤRT WORLD, ο John Mearsheimer εξηγεί: «Το Ισραήλ είναι κράτος απαρτχάιντ και εκτελεί εθνοκάθαρση που εξελίσσεται σε γενοκτονία. Θέλει να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους από Γάζα και Δυτική Όχθη. Αυτό είναι το όραμα του “Μεγαλύτερου Ισραήλ”, αυτό πραγματοποιεί. Δεν ενδιαφέρεται για την κοινή γνώμη. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να έχει στο πλάι του ΗΠΑ, Καναδά και Δυτική Ευρώπη. Και τους έχει. Πρωτεύοντα ρόλο σε αυτό παίζει το Εβραϊκό Λόμπι». Το 2006, ο Mearsheimer μαζί με τον πανεπιστημιακό Stephen Walt δημοσίευσαν στο περιοδικό London Review of Books την εργασία τους The Israel Lobby το οποίο την επόμενη χρονιά εκδόθηκε σε βιβλίο. Για πρώτη φορά, οι δύο επιστήμονες μίλησαν για «τον ελέφαντα στο δωμάτιο»: τη χειραγώγηση της αμερικανικής κοινής γνώμης και της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το Εβραϊκό Λόμπι και τα ισραηλινά συμφέροντα. Διαβάζω από το βιβλίο Το Εβραϊκό Λόμπι (εκδ. Θύραθεν): «Ακρογωνιαίος λίθος της αποτελεσματικής δράσης του Λόμπι είναι η επιρροή του στο Κογκρέσο, όπου το Ισραήλ βρίσκεται στο απυρόβλητο». Όπως γράφουν οι καθηγητές, το Λόμπι, μέσω της AIPAC (Αμερικανοϊσραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων) έχει τη δυνατότητα να ανταμείβει με άφθονο χρήμα τους νομοθέτες και τους υποψηφίους για το Κογκρέσο που υποστηρίζουν τις απόψεις του και να τιμωρεί όσους τις αμφισβητούν {…} Η δύναμη της ΑΙΡΑC είναι τέτοια, που καλείται να συμμετέχει στην παρασκευή νομοσχεδίων, να διεξάγει έρευνες, να συγκεντρώνει σπόνσορες, να μαζεύει ψήφους. Εν κατακλείδι, η AIPAC, ένας de facto πράκτορας μιας ξένης κυβέρνησης, κρατάει το Κογκρέσο σε μια μέγγενη {…} Η Washington Post υπολόγισε ότι «οι υποψήφιοι Δημοκρατικοί πρόεδροι εξαρτώνται από τους Εβραίους υποστηρικτές τους για το 60% των χρημάτων για τον προεκλογικό τους αγώνα. Οι Εβραίοι είναι συγκεντρωμένοι σε πολιτείες-κλειδιά, οπότε οι υποψήφιοι πρόεδροι δεν έχουν επιλογή».
Το αφήγημα του Λόμπι ότι το Ισραήλ είναι η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή και ότι μοιράζεται τις ίδιες αξίες με τις ΗΠΑ άρχισε να ξεφτίζει, κυρίως χάρη στα κοινωνικά δίκτυα. Όπως δήλωσε στο TRT WORLD ο John Mearsheimer, το διαδίκτυο έχει αλλάξει το παιχνίδι. Τώρα, εκατοντάδες βίντεο δείχνουν τις φρικαλεότητες του ισραηλινού στρατού. Φυσικά, τα συστημικά μέσα συνεχίζουν σε όλες τις φίλιες χώρες να υποστηρίζουν το Ισραήλ, αλλά υπάρχουν πια και οι ανεξάρτητες πλατφόρμες, όπου πολλοί αναλυτές καλούνται να μιλήσουν για όσα δεν ακούγονται, και οι νεότερες γενιές τις προτιμούν. «Αυτός είναι ο λόγος που το Λόμπι προσπαθεί να κλείσει το ΤικΤοκ, επειδή έδειξε σε όλη της την έκταση τη βαρβαρότητα των Ισραηλινών», λέει ο Mearsheimer. Σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα αυτής της τραγωδίας, δεν είναι αισιόδοξος. Όπως του έχουν πει αρκετοί άνθρωποι επιρροής του Ισραήλ, περιμένουν πολλά χρόνια την κατάλληλη ευκαιρία για να ολοκληρωθεί το σχέδιο του «Μεγαλύτερου Ισραήλ». Κι αυτή ήταν η 7η Οκτωβρίου. Θα το πάνε μέχρι τέλους. Και ίσως τους βγει…
Με αφορμή τη στάση των ΗΠΑ στη γενοκτονία, αρχίζει να διαφαίνεται μια τάση αμφισβήτησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Για πρώτη φορά μπαίνει το ερώτημα γιατί συνεχίζεται ο φόρος αίματος εκατοντάδων χιλιάδων Ουκρανών και, κυρίως, πού θα οδηγήσει ο πόλεμος κυρώσεων από τις ΗΠΑ στην Κίνα, η οποία δεν έχει ως στρατηγική την επιθετικότητα, αλλά την οικονομική ευημερία. Όπως διαπιστώνει ο Αμερικανός οικονομολόγος Jeffrey Sachs, πολλές χώρες θέλουν να απεμπλακούν από τη χειραγώγηση των ΗΠΑ: «Το δόγμα των ΗΠΑ από τον πόλεμο στο Ιράκ μέχρι τον πόλεμο της Ουκρανίας είναι “ή είστε μαζί μας και εφαρμόζετε τις κυρώσεις ή εναντίον μας”. Τα περισσότερα κράτη του κόσμου θέλουν να συνεργάζονται με όλους. Δυστυχώς η Ευρώπη έπαψε να είναι ανεξάρτητος παίκτης και έχει συνταχθεί ολοκληρωτικά με τις ΗΠΑ. Έχει ξεχάσει ότι είναι μια οικονομική και πολιτική ένωση και φέρεται σαν να είναι το ΝΑΤΟ, μια στρατιωτική συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Πολλές χώρες που πιέζονται να διαλέξουν πλευρά, προτιμούν την Κίνα, χάρη στην πρωτοβουλία Belt and Road για τη χρηματοδότηση υποδομών σε χώρες-εταίρους, αξίας ενός τρις δολαρίων! Οι χώρες αυτές αποκτούν σύγχρονες εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, υδροηλεκτρικά φράγματα, μεγάλους δρόμους κ.λπ.», καταλήγει ο Sachs. Ο Mearsheimer δεν θα συμμεριζόταν την αισιοδοξία του Sachs. Η θεωρία του, Ο Επιθετικός Ρεαλισμός*, λέει ότι όταν μια μεγάλη δύναμη κινδυνεύει να χάσει ισχύ έναντι μιας άλλης, δεν θα διστάσει να φτάσει σε πόλεμο για να διατηρήσει τα κεκτημένα της. Και ο έμπειρος αναλυτής δείχνει προς την πλευρά της Αμερικής.
*Ο Mearsheimer στο βιβλίο Η Τραγωδία της Πολιτικής των Μεγάλων Δυνάμεων, μέσα από τη θεωρία του του Επιθετικού Ρεαλισμού σκιαγραφεί έναν άναρχο κόσμο που εξωθεί τα κράτη να επιζητούν ισχύ και να επιβάλλουν την κυριαρχία τους το ένα επί του άλλου. Η τραγωδία έγκειται στο ότι ακόμη κι αυτά που επιθυμούν να ζουν ειρηνικά, είναι καταδικασμένα να εμπλέκονται σε έναν ανελέητο αγώνα για επικράτηση, αν θέλουν να έχουν ελπίδα επιβίωσης.
Φλώρα Τζημάκα
ftzimaka@atticamedia.gr
Κεντρική φωτογραφία: Splashnews.com
