Πότε ξέρουμε αν αγαπάμε έναν άνθρωπο; Μια απάντηση που μας έρχεται στο νου λέει: Όταν νιώθουμε ότι μπορούμε να του πούμε οτιδήποτε.
Αυτή η ιδέα, όσο εύκολα μας έρχεται στο νου, άλλο τόσο δύσκολη είναι! Ας την σκεφτούμε λίγο! Υπάρχουν πολλοί λόγοι, για τους οποίους δεν μπορούμε να πούμε τα πάντα σε κάποιον άλλον.
Στα παιδιά μας για παράδειγμα, δεν μπορούμε να πούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Ίσως δεν αισθανόμαστε άνετα, ίσως δεν θα καταλάβουν ακόμα, ίσως είναι πιο ασφαλές για αυτά να μην γνωρίζουν ακόμα την αλήθεια.
Το ίδιο πιστεύουν και πολλοί ενήλικες για τον σύντροφό τους. Παντρεμένα ζευγάρια που έχουν μυστικά. Φοβάμαι ότι δεν είναι η εξαίρεση, αλλά μάλλον ο κανόνας.
Όλοι αυτοί, δεν αγαπάνε ο ένας τον άλλον;
Δεν αγαπάνε οι γονείς τα παιδιά τους, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να τους πουν την αλήθεια;
Φυσικά και τα αγαπάνε. Όμως η αγάπη δεν εκδηλώνεται με έναν και μοναδικό τρόπο, αλλά ούτε σε μία και μοναδική ποσότητα.
Αγάπη, εκτός από πολλά άλλα, σημαίνει επίσης:
- Καταλαβαίνω πως νιώθει ο άλλος.
- Κατανοώ τι μπορεί –και τι δεν μπορεί- να ακούσει.
- Κατανοώ τι χρειάζεται και τι θέλει.
- Του επιτρέπω να είναι ο εαυτός του και να γίνεται μέσα από τις δικές του επιλογές αυτό που επιθυμεί.
- Του επιτρέπω να έχει χώρο, να αποφασίζει για τον εαυτό του και να εκφράζεται ελεύθερα.
- Του επιτρέπω να σκέφτεται για τον εαυτό του.
- Του επιτρέπω να κάνει λάθη, ώστε να μάθει και να εξελιχθεί μέσα από αυτά.
- Τον θαυμάζω γνήσια. Θεωρώ ειλικρινά ότι έχει «αξία».
- Τον σέβομαι, όπως σέβομαι τον εαυτό μου. Π.χ., όπως εγώ θέλω οι άνθρωποι που εμπιστεύομαι να μου λένε την αλήθεια, θεωρώ αυτονόητο ότι και εκείνοι αναμένουν το ίδιο από μένα… κ.λπ..
- Νοιάζομαι για το συμφέρον του, όπως νοιάζομαι για το δικό μου.
- Σκέφτομαι πάντοτε το καλύτερο και για τους δύο, αλλά αν πρέπει να επιλέξω να βλάψω έστω και λίγο κάποιον, προτιμώ να είναι ο εαυτός μου και όχι ο άλλος.
