Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, γνωστός στο εξωτερικό ως Vangelis, την Τρίτη 17 Μαΐου, σε ηλικία 79 ετών, άφησε τη τελευταία πνοή σε νοσοκομείο της Γαλλίας, όπου το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν με Covid-19.
Η ζωή και το έργο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου γεννήθηκε στην Αγριά Μαγνησίας, στις 29 Μαρτίου 1943 κι έγινε ευρύτερα γνωστός ως Vangelis. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες μουσικούς και συνθέτες της ηλεκτρονικής, progressive, ambient, τζαζ και ορχηστρικής μουσικής.
Ξεκίνησε να συνθέτει από την ηλικία των τεσσάρων ετών, ενώ έδωσε την πρώτη του δημόσια παράσταση στην ηλικία των έξι, χωρίς να έχει καμία μουσική εκπαίδευση. Ήταν αυτοδίδακτος παρά τις πιέσεις των γονιών του, αλλά και των δασκάλων του, που τον προέτρεπαν να κάνει μαθήματα μουσικής. Ωστόσο, στη συνέχεια σπούδασε κλασική μουσική, ζωγραφική και σκηνοθεσία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αθήνα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έκανε τα πρώτα του βήματα στη μουσική με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα Forminx. Συγκεκριμένα το τραγούδι που οδήγησε στην επιτυχία του συγκροτήματος ήταν το τραγούδι «Jeronimo Yanka», το οποίο σημείωσε τεράστια επιτυχία καθώς το άλμπουμ έγινε χρυσό την πρώτη κιόλας εβδομάδα κυκλοφορίας του.
Μερικά χρόνια αγότερα, το 1968, ο Βαγγέλης Παπαθαναίου μετακόμισε στο Παρίσι και μαζί με τον Έλληνα καλλιτέχνη Ντέμη Ρούσο δημιούργησε τους Aphrodite’s Child.
Το επιτυχημένο διπλό άλμπουμ με τον τίτλο 666 θεωρείται ότι ήταν αυτό που έδωσε ώθηση για την αρχή μιας διεθνούς καριέρας. Μάλιστα, ενώ αποτελούσε ακόμα μέλος των Aphrodite’s Child, το έντονο καλλιτεχνικό το πνεύμα τον έκανε να βρίσκεται σε μια συνεχής αναζήτηση και να κάνει και άλλα πράγματα. Έτσι, το 1970 έγραψε την μουσική για μία ταινία του Χένρι Χάπιερ, και αυτό ήταν μόνο η αρχή για μια λαμπρή καριέρα.
Το 1975 αποχώρησε τους Aphrodite’s Child για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Εκεί ίδρυσε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις μουσικών ηχογραφήσεων, τα Nemo studios. Κυκλοφόρησε πρώτη του συλλογή με τίτλο Heaven and Hell (1975) ενώ ακολούθησαν και άλλα επιτυχημένα άλμπουμ, όπως το Albedo 0.3 (1976), το Spiral (1977) για το οποίο βραβεύτηκε με το διεθνές βραβείο MIDEM Instrumental, το Beaubourg (1978) και το China (1979). Εκείνη την περίοδο ο Παπαθανασίου άρχισε να γίνεται παγκοσμίως γνωστός.
Και μερικοί ακόμα λόγοι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το Βαγγέλη Παπαθανασίου
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου επηρέασε την ανάπτυξη διαφορετικών μουσικών ειδών, ενώ θεωρείται ο πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου.
Το 1968 μαζί με τον Λουκά Σιδερά και τον Ντέμη Ρούσο δημιούργησαν τους Aphrodite’s Child, το συγκρότημα που έμελλε να γίνει το πιο επιτυχημένο ελληνικό συγκρότημα στο εξωτερικό.
Το έργο του Μυθωδία επελέγη από τη NASA ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της: 2001 Οδύσσεια στον Άρη. Το 2013, η NASA επέλεξε για δεύτερη φορά τη μουσική του Παπαθανασίου με ένα πρωτότυπο μουσικό έργο που δημιουργήθηκε για να πλαισιώσει το βίντεο για την αποστολή Ήρα (Τζούνο), που απεικονίζει συγχρόνως την κίνηση της Γης και της σελήνης μαζί για πρώτη φορά. Πιστεύοντας, πως η μουσική είναι μια ιερή βασική δύναμη του σύμπαντος με σκοπό να ανυψώσει, να εμπνεύσει την ανθρωπότητα, έγραψε σπουδαία έργα εμπνευσμένα από το διάστημα και αφιερωμένα σ’ αυτό. Έτσι, για την ανεκτίμητη καλλιτεχνική του προσφορά, δόθηκε σε έναν αστεροειδή το όνομά του. Με απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, από το 1995 ο Αστεροειδής της Κύριας Ζώνης 6354 ονομάζεται 6354 Vangelis!
Θα τον θυμόμασταν ακόμα και αν είχε γράψει μόνο το soundtrack του Blade Runner. Η ιδανική μουσική για μια υπέροχη ταινία. Οι μελωδίες του αποτελούν ένα λυρικό μείγμα σκοτεινής και φουτουριστικής σύνθεσης που ακούγεται κλασικό, σύγχρονο, αλλά και φερμένο από το μέλλον την ίδια στιγμή. ‘Ένα soundtrack που ολοκλήρωσε την ίδια την ταινία του Ridley Scott που εξιστορεί την προσπάθεια τριών Βρετανών δρομέων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι. . Με Όσκαρ ωστόσο βραβεύτηκε για τη μουσική του για την ταινίας «Οι δρόμοι της φωτιάς» το 1982. Ενώ, έγραψε μουσική για πολλές ακόμα ταινίες, δίνοντας στην ίδια τη τέχνη του soundtrack τη δραματικότητα που είχε ανάγκη. Ξεχωρίζουν οι ταινίες: “Vortex – Το πρόσωπο της μέδουσας” (1967) του Νίκου Κούνδουρου, “Ο αγνοούμενος” (Missing, 1982) του Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, “Η ανταρσία του Μπάουντυ” (1984) του Ρότζερ Ντόναλτσον, “Francesco” (1989) της Liliana Cavani, “1492: Χριστόφορος Κολόμβος” (1492 – Conquest of Paradise, 1992) για το οποίο απέσπασε το βραβείο Echo Awards αλλά και το βραβείο του Χρυσού Λέοντα, “Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα” (Bitter Moon, 1992) του Ρόμαν Πολάνσκι, “Καβάφης” (1996) του Γιάννη Σμαραγδή, “Αλέξανδρος” (Alexander, 2004) του Όλιβερ Στόουν και ”Ελ Γκρέκο” (2007) του Γιάννη Σμαραγδή.
