«Άρχισα να συλλέγω συνταγές από γιαγιάδες του κόσµου πριν από έξι χρόνια. Μέσα από αυτό το ταξίδι, µαγειρεύοντας µαζί τους, έχω µάθει πολλά περισσότερα από το πώς να ψήνω τέλεια το κατσικάκι. Το µαγείρεµα µαζί µε κάποιον αναδίδει αναµνήσεις. Ως δηµοσιογράφος, βρίσκω ότι η συζήτηση για το φαγητό ανοίγει τον άνθρωπο και τον βοηθά να χαλαρώσει και να µιλήσει για τη ζωή του, τα όνειρά του. Έτσι έκαναν και αυτές. Μοιράστηκαν µαζί µου τα µυστικά τους. Το φαγητό και η αγάπη είναι τόσο συνδεδεµένα που, συχνά, αυτές οι γυναίκες µού έδιναν συµβουλές για την ίδια τη ζωή και την ευτυχία. Επίσης, βρίσκω ιδιαίτερα συγκινητικό το ότι µαγείρευαν επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή. Ήταν απαραίτητο να µαγειρεύουν για να φροντίζουν τις οικογένειές τους και αυτό έκαναν. Το ίδιο συγκινητικό είναι πως αυτές είναι η τελευταία γενιά γυναικών που δεν γράφουν ή καταγράφουν ό,τι κάνουν και ότι, ίσως, όταν φύγουν από τη ζωή, µαζί τους θα χαθεί η διατροφική µας κληρονοµιά αν δεν την πάρουµε και δεν τη µάθουµε από τα χέρια τους.
Φωτογράφος: Marco Argüello
Ζώντας στην Ελλάδα και µεγαλώνοντας τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, φυσικά και έχουν αδικηθεί και είναι θύµατα της ανισότητας των δύο φύλων. Η δική µου γιαγιά πιστεύει ότι είναι εντάξει ένας άντρας να κάνει ό,τι θέλει και µια γυναίκα να τον υπηρετεί. Παρατηρώ ότι αυτό που πιστεύει έρχεται σε µεγάλη αντίθεση µε την προσωπικότητά της. Είναι µια γυναίκα πολύ δυναµική. Αν γεννιόταν σε άλλη εποχή, σε άλλο µέρος, θα µπορούσε να έχει κατακτήσει τον κόσµο! Έχει µια τεράστια δύναµη µέσα της, αλλά η ιδεολογία που την περιβάλλει από τη γέννησή της έχει διαµορφώσει µια διαφορετική ιστορία για εκείνη».
